Η επέκταση της κατασταλτικής βίας που καλλιεργεί η κυβέρνηση, οι εικονογραφημένες ιστορίες νόμου και τάξης του κ. Χρυσοχοΐδη (κακέκτυπα των πολιτικών του Τζουλιάνι) και η εξοργιστικά άνιση μηδενική ανοχή (αδυσώπητη κρατική βία στους φτωχοδιάβολους και συγχρόνως απόλυτη προστατευτική επιείκεια στους ισχυρούς – όπως μας δείχνει η περίπτωση Energa), είναι υλικά, μιας επιμελώς τακτικής, μετάθεσης. Δεν μπορώ να λύσω ένα πρόβλημα, «λύνω» μια περιφερειακή πτυχή και την προβάλω ώστε να σκεπάσω την ανεπάρκειά μου. Δεν μπορώ να ισορροπήσω μια επεξεργασμένη λύση στο Προσφυγικό, βρίσκω έναν «Γιάννη Αγιάννη», τον σαπίζω στο ξύλο κι έτσι αυτοπροβάλλομαι ως   αποτελεσματικός. Μια επιθετικότητα ανεπάρκειας, μια αυστηρότητα αδυναμίας.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή