Αν ήσουν μαθητής Γυμνασίου ή Λυκείου, κάπου εκεί στις αρχές της δεκαετίας του 1990, υπήρχε μια στιγμή που έπεφτες πάνω στην πρόταση «Την ιστορία κινούν οι οικονομικές δυνάμεις…» (και μάλιστα σε εγχειρίδιο για τη δομή αρχαίων κοινωνιών). Ενα σλόγκαν παλαιομαρξίζουσας έμπνευσης για τα SOS της παπαγαλίας. Επεφτες επίσης στο μοντέλο με τη δομή του ατόμου: η επιστήμη είχε προχωρήσει στα κουάρκ κι ακόμη παραπέρα, αλλά για τα εγχειρίδια Φυσικής είχε σταματήσει στα πρωτόνια και τα νετρόνια. Η Αντιγόνη στο ομότιτλο βιβλίο του Λυκείου παρουσιαζόταν σαν αρχαία επαναστάτρια χωρίς αιτία, παραδομένη στην αυτοκαταστροφή, και ο Καβάφης ένας ποιητής ανάμεσα στους άλλους (ειδικά όταν οι άλλοι εμφανίζονταν δυσανάλογα περισσότερες φορές μέσα στα αναγνωστικά).
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ