Ο Σωκράτης πλέον μεγάλωσε…

Χειμώνας του 2005. Τέλη Δεκέμβρη. Καλή τύχη με έφερε στο Μαρούσι, στο άντρο των ποδοσφαιριστών της ΑΕΚ. Εκεί, δηλαδή, που η Ενωση νοίκιαζε σπίτια για τους υπαλλήλους-παίκτες της. Ο Σωκράτης Παπασταθόπουλος μετρούσε μόλις ένα εξάμηνο στην ομάδα, αλλά τον συνόδευαν οι καλύτερες των συστάσεων. Είχε την αύρα ενός παιδιού που το έλεγε η ψυχή του, η καρδιά του, πόνταρες πάνω του ως απάντηση στην ερώτηση «ποιοι από τους νεαρούς θα κάνουν καριέρα στο μέλλον»; Ναι, μου την έθεσε η συνάδελφος Νατάσα Μπαστέα, για ένα κόνσεπτ που αφορούσε ταλέντα του αθλητισμού. Οχι μόνο στο ποδόσφαιρο. «Ο Σωκράτης, αυτό το πιτσιρίκι στα μπακ της ΑΕΚ», της είπα κοφτά. Η συνέντευξη, καθόσον για τον ηλικίας 17 ετών αμυντικό έγινε το… ταξίδι στα βόρεια, πέτυχε. Ακόμη περισσότερο πέτυχε η πορεία του ποδοσφαιριστή, για να αποδειχθεί ότι η επιλογή ήταν σωστή. Σκάουτ αληθινός! Ο Παπασταθόπουλος το έβλεπες ότι το… είχε! Γεμάτος όνειρα. Σίγουρος για τον εαυτό του. Δεν μάσησε που ερχόταν στην Αθήνα από την επαρχία – την Καλαμάτα συγκεκριμένα. Είχε τσαγανό. Προοπτική. Δυνατότητες. Ο έμπειρος Τόνι Σαβέβσκι λέγεται πως τον διάλεξε. Δόθηκε μάχη για την απόκτησή του. Λίγες ημέρες μετά, όμως, όταν γύρισε ο χρόνος, του ήρθε το μαντάτο: «Δανεικός στη Νίκη». Πολλοί θα το έβλεπαν ως πισωγύρισα. Ο Σωκράτης, όμως, όχι. Μέσω Αθήνας, από τη μια πλανεύτρα πόλη, στην άλλη. Από την Καλαμάτα στον Βόλο. Επαιξε, ψήθηκε κατά πώς λέμε, γνώρισε και τη γυναίκα της ζωής του. Οχι κι άσχημα εδώ που τα λέμε! Το καλοκαίρι του 2006, μόλις στα 18 του χρόνια, επέστρεψε στην ΑΕΚ και άρχισε η σοβαρή διαδρομή. Προσοχή: εκείνα τα χρόνια, προφανώς επειδή δεν είχε και λόγο ισχυρό, η φανέλα του πίσω έγραφε «Παπασταθόπουλος» και μάλιστα για να χωρέσει το επίθετο – σιδηρόδρομος,  έμπαινε σε γραφή ημικυκλική! Αργότερα θα ανέφεραν όλοι το «Σωκράτης», με αυτό έμεινε στο μυαλό όλων, εδώ και στο εξωτερικό. Από την ΑΕΚ, το 2008 στην Τζένοα με 3,6 εκατ. ευρώ, μετά στη Μίλαν (4,5 εκατ. ευρώ) που όμως δεν έπιασε, δανεικός στη Βέρντερ Βρέμης και γρήγορα κανονική μεταγραφή στους Πράσινους της Γερμανίας και το 2013 φθάνοντας στον κολοφώνα της δόξας του, κατέληξε στην ισχυρή Ντόρτμουντ. Ρεκόρ ήταν τα 9,9 εκατ. που δαπάνησαν οι Βετσφαλοί και για μια πενταετία, από τα 25 έως τα 30 του χρόνια, τους δικαίωσε πλήρως, γράφοντας στο κοντέρ 130 παιχνίδια. Μια χαρά. Παράλληλα, έκανε καριέρα στην Εθνική ομάδα. Πρώτο ματς το 2008, ένα φιλικό με την Τσεχία και στο ημίχρονο αντικαταστάθηκε από τον Αβραάμ Παπαδόπουλο. Παιχνίδι των συμπτώσεων και θα φανεί ακολούθως. Στη συνέχεια παντού βασικός. Στο Μουντιάλ του 2010, στο Ευρωπαϊκό του 2012, στη Βραζιλία το 2016 όπου χάρηκε για το γκολ του κόντρα στην Κόστα Ρίκα, αλλά λυπήθηκε για τον αποκλεισμό, για να χαρεί ξανά λίγες ημέρες μετά καθώς δεν αναβλήθηκε