Οι περισσότερες σύγχρονες κεντρικές τράπεζες θεωρούν ως κύριο στόχο τους τη μακροοικονομική σταθερότητα – δηλαδή τη σταθερότητα των τιμών ή, σε ορισμένες περιπτώσεις, τη σταθερότητα των τιμών παράλληλα με την πλήρη απασχόληση. Ομως, η Τράπεζα της Ιαπωνίας και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα φαίνεται να ξεμένουν από εργαλεία για να επιτύχουν αποτελεσματικά αυτόν τον στόχο. Και η Τράπεζα της Αγγλίας και η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ θα μπορούσαν σύντομα να βρεθούν σε παρόμοια θέση. Οποτε και να έλθει η επόμενη κυκλική κάμψη, το πραγματικό κατώτατο όριο για το επιτόκιο χάραξης νομισματικής πολιτικής θα γίνει και πάλι ένας δεσμευτικός περιορισμός όσον αφορά τη χάραξη της νομισματικής αυτής πολιτικής – μια κατάσταση γνωστή ως «παγίδα ρευστότητας».

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή