Η κατάργηση του αυτονόητου

Διαβάζω αυτές τις ημέρες ότι εμείς οι πολίτες αυτής της χώρας έχουμε εκχωρήσει στην Αστυνομία το δικαίωμα της βίας: συγγνώμη, αλλά ως πολίτης αυτής της χώρας δεν θυμάμαι να έχω εκχωρήσει το δικαίωμα σε καμία Αστυνομία να ξεγυμνώνει συλληφθέντες στον δρόμο. Διαβάζω ότι οι καταλήψεις είναι ένα είδος δικαιώματος, ότι στο Λονδίνο υπάρχουν πολλές περιοχές που έχουν τέτοιες και κανείς δεν μοιάζει να ενοχλείται: συγγνώμη, αλλά δεν έχω την παραμικρή διάθεση να ζήσω δίπλα δίπλα με κάποιους που κάνουν κατάληψη σε ένα κτίριο και το μετατρέπουν σε κοινόβιο – αν το ήθελα, θα πήγαινα στο Λονδίνο. Διαβάζω επίσης ότι οι αστυνομικοί έχουν ένα πλήθος από τραυματίες – στους ανθρώπους να ευχηθούμε περαστικά, πλην όμως δεν είναι είδηση, αφού κάνοντας αυτό το δύσκολο επάγγελμα προβλέπεται και να τραυματιστούν: αυτό που δεν προβλέπεται είναι να τραυματίζουν, ειδικά αν δεν βρίσκονται σε θέση άμυνας. Γενικά ομολογώ ότι δεν καταλαβαίνω το νόημα όλης αυτής της συζήτησης χριστουγεννιάτικα: ό,τι συζητούμε μου φαίνεται αυτονόητο. Κανείς λογικός άνθρωπος δεν θέλει μια Αστυνομία που να επιτίθεται αναίτια σε πολίτες και κανείς λογικός άνθρωπος δεν πιστεύει πως αυτοί που η Αστυνομία κυνηγάει (μπαχαλάκηδες, καταληψίες, κακοποιοί κ.λπ.) πετάνε στα όργανα της τάξης λουλούδια, ενώ αυτοί οι άθλιοι απαντάνε με χειροβομβίδες κρότου λάμψης.