Κανόνια γάλακτος

Βούτυρο ή κανόνια; Το γνωστό ρητορικό και επί της ουσίας, ας επιτραπεί ο χαρακτηρισμός, βλακώδες παραπλανητικό αυτό ερώτημα, κυριαρχεί εκ νέου τις τελευταίες ημέρες στη δημόσια συζήτηση. Σε μια στιγμή που ο καθένας μπορεί διά γυμνού οφθαλμού να διαπιστώσει ότι αν αδρανήσουν πραγματικά τα – πάσης μορφής – κανόνια όχι βούτυρο δεν θα μείνει αλλά ενδεχομένως ούτε και μερικοί τόποι στους οποίους παράγεται το καλύτερο από αυτό. Επίσης, μπορεί να διαπιστώσει ότι η καθημερινά όλο και πιο επιθετική Τουρκία δεν ασχολείται με τέτοια διλήμματα: το τι κάνει με το βούτυρό της είναι άδηλο, αν και με τέτοια διάσημα γλυκά ταψιού στην Κωνσταντινούπολη, όλο και κάτι θα ξέρει να κάνει. Ομως, το τι κάνει με τα κανόνια της το γνωρίζουμε πολύ καλά: η Τουρκία ολοκληρώνει σύντομα και με πολύ μεγάλη επιτυχία το μεγαλύτερο εξοπλιστικό πρόγραμμα της ιστορίας της με έμφαση στη θάλασσα και στον αέρα. Πρόγραμμα που καλό θα ήταν να το μελετήσουν λίγο οι εδώ φανατικοί του βουτύρου και να κατανοήσουν το αυτονόητο: ότι δεν εξοπλίζεται με τέτοιον τρόπο απλώς για να περνάει η ώρα. Εχει λόγους που το κάνει. Και η στρατιωτική αμφισβήτηση της ελληνικής επικράτειας είναι διακηρυγμένα ο σημαντικότερος και πιο σταθερός εξ αυτών.