Τοξικότητα

Ο συριζαίος γραμματέας στηρίζει Παυλόπουλο. Γιατί είναι, όπως είπε, μια δοκιμασμένη επιλογή και τους ικανοποιεί εκεί στην Κουμουνδούρου. Ο Γιώργος Παπανδρέου, πάλι, είναι για τον Πάνο Σκουρλέτη «ένα τοξικό πρόσωπο, που έχει συνδεθεί με το πρώτο Μνημόνιο». Εντάξει, θα μπορούσε να είναι απλά μια ακόμη τοποθέτηση στην προεδρολογία των ημερών. Πως άλλοι θέλουν γυναίκα, ο Σκουρλέτης δεν θέλει ΓΑΠ. Θα μπορούσε, αν εκείνος δεν εκπροσωπούσε τον ΣΥΡΙΖΑ που έχει φροντίσει να προσφέρει κομματική στέγη σε τόσους ανέστιους της πολιτικής που είχαν για χρόνια εξαφανιστεί από την κεντρική σκηνή με το παρατσούκλι «κηπουροί του Παπανδρέου» να τους συνοδεύει. Και επανεμφανίστηκαν χάρη σε αυτήν ακριβώς την ιδιότητά τους, του παπανδρεϊκού, όταν η κάποτε ριζοσπαστική Αριστερά αποφάσισε πως πρέπει να ανοιχτεί στην Κεντροαριστερά. Τα σκουρλέτεια κίνητρα είναι προφανή. Από την άλλη, όμως, προκύπτει μια εύλογη απορία: Πώς είναι τοξικός ο Παπανδρέου αλλά δεν είναι τοξικοί οι υπουργοί του που τώρα κάθονται στα έδρανα της αξιωματικής αντιπολίτευσης;