Οπως οι Ατρείδες

Οι οικογενειακές τραγωδίες, κυρίως των ανθρώπων που ασκούν κάθε είδους εξουσία, ήταν πάντα το θέμα και των λαϊκών αφηγήσεων και ο καμβάς των επικών έργων διαχρονικά, σε κάθε γωνιά του πλανήτη. Ηδη το πρώτο έπος της ανθρωπότητας, η «Ιλιάδα» του Ομήρου και, αργότερα, οι τραγικοί ποιητές, αναφέρθηκαν στα πάθη και στο πένθος της οικογένειας του Πριάμου. Για σκεφτείτε, ο ίδιος ο Πρίαμος, Βασιλιάς της Τροίας, δολοφονήθηκε από τους εκπορθητές της πόλης του πάνω στον βωμό όπου θυσίαζε. Η γυναίκα του Εκάβη σύρθηκε δούλη, μαζί με άλλες γυναίκες του Ιλίου, στα πλοία των νικητών και πνίγηκε, πέφτοντας από την πρύμνη του πλοίου που την έφερνε στην εξορία. Ο γιος της, ο μέγας και γενναίος πολέμαρχος Εκτωρ, σκοτώθηκε από τον Αχιλλέα και ταπεινωτικά η σορός του εξευτελίστηκε με το να τη σούρνει ο νικητής στο κάμπο, δεμένη πίσω από το άρμα του. Ο γιος του Αστυάναξ, παιδάκι τριών ετών, γκρεμίστηκε από τους νικητές από τα τείχη της Τροίας και σκόρπισαν τα μυαλά του στον αέρα. Η γυναίκα του Εκτορα, η Ανδρομάχη, σκλάβα των νικητών Ελλήνων, υποχρεώθηκε να παντρευτεί τον γιο του δολοφόνου του άντρα της Αχιλλέα, τον Νεοπτόλεμο. Η άλλη κόρη του Πριάμου, η Κασσάνδρα, ιέρεια, βιάζεται από τον Αγαμέμνονα, έρχεται ερωμένη και σκλάβα στο Αργος και σφαγιάζεται μαζί με τον εραστή της από την Κλυταιμνήστρα. Αυτά με τους Τρώες.