Ο Τζον Απνταϊκ είχε συγκρίνει το μοναδικό στυλ του Ντένις Τζόνσον με τη σπιρτάδα ενός πρώιμου Χέμινγουεϊ. Το σύμπαν του επιδραστικού διηγηματογράφου των περιθωριακών ψυχών μιας Αμερικής που γέρνει προς την αυτοανάφλεξη ήταν ένας χώρος όπου η όποια προσπάθεια λύτρωσης είναι προσωρινή. Η ετοιμόρροπη αφήγηση εκφράζει τα παθολογικά γνωρίσματα του μυαλού.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή