Ολα είναι χιούμορ

Μπορείς να μιλήσεις για τραγικά πράγματα με χιουμοριστικό τρόπο; Νομίζω πως αυτό είναι πάντα ένα συγγραφικό στοίχημα, έστω και αν δεν γράφεις κωμωδία αλλά προσπαθείς απλώς να μπολιάσεις το γραπτό με κάποιες κωμικές καταστάσεις. Νομίζω επίσης πως οι μέτριοι συγγραφείς χρησιμοποιούν περισσότερη μελαγχολία από όση πραγματικά χρειάζεται – μια και η σκοτεινιά της ψυχής συχνά περνιέται για σοβαρό έργο. Ο Νταβίντ Γκρόσμαν ήταν ανέκαθεν ένας στιβαρός, σοβαρός συγγραφέας που δεν επέτρεπε στον εαυτό του ευκολίες όταν η πρώτη του ύλη – το σύγχρονο κράτος του Ισραήλ, οι συγκρούσεις περί το παλαιστινιακό ζήτημα, ο σιωνισμός, το Ολοκαύτωμα και οι επιζώντες του – δεν επιδέχονταν και πολλά χαμόγελα. Αλλωστε έχει χάσει έναν γιο προ ετών στον Λίβανο. Εδώ λοιπόν μας αιφνιδιάζει ολοσχερώς γράφοντας όχι ένα χιουμοριστικό βιβλίο αλλά ένα σοβαρό βιβλίο για το χιούμορ, με όλη την απόλαυση και τη λυτρωτική χαρά που επιφέρει το γέλιο, ειδικά εν μέσω ενός εξελισσόμενου δράματος.