Η σκηνοθεσία του Σερ Νίκολας Χάιτνερ της όπερας του Βέρντι Ντον Κάρλο, που παρουσιάζεται από τις 8 Δεκεμβρίου 2019 στην Αίθουσα Σταύρος Νιάρχος της Εθνικής Λυρικής Σκηνής στο ΚΠΙΣΝ, μας επιφύλασσε μιαν έκπληξη για την τελευταία σκηνή. Αντί να παρακολουθήσουμε το υποβλητικό τέλος, όπου το «φάντασμα» του Καρόλου Ε’ τραβά κοντά του τον εγγονό του Ντον Κάρλο μέσα στο παρεκκλήσιο όπου βρίσκεται ο τάφος του, ο Χάιτνερ καινοτόμησε: o πρωταγωνιστής πέφτει νεκρός πάνω στη σκηνή, αντιμετωπίζοντας τη φρουρά του Μεγάλου Ιεροεξεταστή. Αυτό δεν συμβαίνει ούτε στο αρχικό γαλλικό λιμπρέτο της όπερας (Παρίσι, 1867), που συνέθεσαν οι Ζοζέφ Μερί και Καμίλ ντι Λοκλ, ούτε στην οριστική ιταλική μορφή του (Μόντενα, 1886), την οποία θεωρητικά ακολουθεί η παράσταση της ΕΛΣ, ούτε στις παλαιότερες ιταλικές εκδοχές του λιμπρέτου, ούτε στο ομώνυμο δράμα του Φρίντριχ Σίλερ (Don Carlos, Infant von Spanien: Ein dramatisches Gedicht), που ενέπνευσε την όπερα του Βέρντι. Ούτε πάλι υπάρχει μαρτυρία ότι ο αληθινός Ντον Κάρλο βρήκε βίαιο θάνατο: πέθανε στη φυλακή το 1568, όπου τον είχε κλείσει ο πατέρας του Φίλιππος Β’ της Ισπανίας.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή