Στην αρχή κάθε νέας χρονιάς (πόσω μάλλον κάθε νέας δεκαετίας) οι ευχές μας μοιάζουν περισσότερο με απέλπιδα προσπάθεια να ξορκίσουμε τους φόβους μας – σαν ξεματιάστρες, ένα πράγμα – παρά να εκφράσουμε τις προσδοκίες μας. Κατ’ αυτό δεν διαφέρουμε από τους αστρολόγους που, όταν δεν καταφεύγουν στο ασφαλές έδαφος των κοινοτοπιών («θα μπούμε σε κρίσιμο περίοδο» ή «ένας μεγάλος ηγέτης θα διατρέξει θανάσιμο κίνδυνο», λες και δεν μπαίνουμε κάθε χρόνο σε κρίσιμη περίοδο ή λες και δεν κατακλύζονται καθημερινά οι μυστικές υπηρεσίες με καταγγελίες για απειλές εναντίον ηγετών) και διακινδυνεύουν να προφητεύσουν κάτι πιο… συγκεκριμένο – «θα δολοφονηθεί ο Τάδε ή ο Δείνα» -,  δεν μπαίνουμε καν στον κόπο να το τσεκάρουμε στο τέλος της επόμενης χρονιάς ως εκ προοιμίου και αυταπόδεικτα γελοίο. Ετσι κι εμείς, τι καταλήγουμε να ευχόμαστε; Ειρήνη, υγεία κι ευτυχία.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή