Οι Ελληνες της Ουκρανίας μαθαίνουν νέα ελληνικά

Οι Ελληνες της Ουκρανίας είχαν στερηθεί για πολλά χρόνια τη δυνατότητα να διδάσκονται ελληνικά. Αυτό είχε ως συνέπεια η γλώσσα τους να υποστεί φθορές και να βρεθεί στο όριο της εξαφάνισης. Ταξιδεύοντας στα ελληνικά χωριά γύρω από τη Μαριούπολη και μιλώντας με τους γηραιότερους κατοίκους διαπιστώνουμε ότι η γλώσσα που μιλάνε, παρά τις αλλοιώσεις, κρατάει τις ρίζες της από τη μητρική αρχαία ελληνική. Ονομάζουν την κότα «όρνιθα», τη θάλασσα «γιαλό», χρησιμοποιούν λέξεις όπως άλας, αρνί, σπίτι κ.ά. Από τη δεκαετία του 1930 μέχρι τα τέλη του ’80 χρήση της ελληνικής γλώσσας γινόταν μόνο σε οικιακό επίπεδο, και έτσι οι περισσότερες λέξεις που επιβίωσαν αφορούν την καθημερινότητα και τα ζητήματα ρουτίνας και νοικοκυριού. Από τη δεκαετία του ’90 και ύστερα η ελληνική κοινότητα της Ουκρανίας με τη στήριξη πανεπιστημίων, εθελοντών, χορηγών και του ελληνικού κράτους εκπονεί ευρύ πρόγραμμα διδασκαλίας νέων ελληνικών όχι μόνο στα παιδιά που κατάγονται από ελληνικές οικογένειες αλλά και στους Ουκρανούς που δεν είχαν καμία πρωτύτερη σχέση με τον Ελληνισμό. Προσφάτως, διδασκαλία ελληνικών σε σχολεία και πανεπιστήμια ξεκίνησε σε πόλεις όπως η Νίζνα, το Χάρκοβο και το Λβιβ.