MAD

Το καλοκαίρι που μας πέρασε έκλεισε ένα από τα μακροβιότερα σατιρικά αμερικανικά περιοδικά με διεθνή απήχηση, καθώς και θυγατρικές εκδόσεις ανά τον κόσμο, άλλοτε με μεγαλύτερη και άλλοτε με μικρότερη επιτυχία (έκανε κι ένα διπλό πέρασμα από την Ελλάδα, τις περιόδους 1979-1984 και 1996-1998, χωρίς ιδιαίτερο σουξέ): το MAD (1952-2019). Ο «Τρελός» με τη χαρακτηριστική σκανταλιάρικη φατσούλα άντεξε επί 67 συναπτά έτη στις ΗΠΑ πριν πέσει ηρωικά μαχόμενος, στον άνισο αγώνα των έντυπων έναντι των ηλεκτρονικών μέσων. Τουλάχιστον αυτή ήταν η προφανής αιτία. Μια λιγότερο προφανής – όχι όμως και λιγότερο ουσιαστική – ήταν η σταδιακή υποχώρηση των ριζοσπαστικών ιδεών (έτι μάλλον: του ριζοσπαστικού τρόπου ζωής) μέσα στο εν λόγω χρονικό διάστημα. Με άλλα λόγια: αποψιλώθηκε το target group στο οποίο απευθυνόταν. Επί παραδείγματι, μια από τις κλασικές πλέον «μικρές αγγελίες» του, ήδη από την ψυχροπολεμική δεκαετία του 1970, ανακοίνωνε στους αναγνώστες: «Γραφτείτε στη CIA. Ταξιδέψτε σε εξωτικές χώρες. Γνωρίστε συναρπαστικούς ανθρώπους. Και… σκοτώστε τους». Οχι. Το μικρονοϊκό εκλογικό κύμα που έφερε τον Ντόναλντ Τραμπ στην εξουσία δεν γελάει πλέον με τέτοιου είδους radical  αστειάκια.