«Η Βρετανία πάσχει από κρίση ταυτότητας… Εχει ξεκινήσει εδώ και καιρό – ίσως από τις ημέρες της Θάτσερ, ίσως από τη δεκαετία του 1970, ίσως ακόμη παλιότερα. Και αρκετοί μύθοι κυριαρχούν στην εθνική μας συνείδηση – ο μύθος της Βρετανικής Αυτοκρατορίας ως εκπολιτιστικής δύναμης στον κόσμο, ο μύθος του ρόλου μας στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο κ.ά. Το μοιραίο λάθος μας ήταν η υπερβολική πίστη στον «εξαιρετισμό», ο οποίος δεν ταιριάζει καθόλου στον πολύπλοκο πλανήτη μας όπου το ένα έθνος εξαρτάται από το άλλο. Η βασική διαίρεση στη Βρετανία είναι μεταξύ των ανθρώπων που αποδέχονται αυτό το γεγονός και όσων το αρνούνται. Αυτή διαχωρίζει τις γενιές περισσότερο από οτιδήποτε άλλο: σε γενικές γραμμές, οι παλιοί θέλουν το Brexit και οι νέοι όχι. Αλλά είναι οι τελευταίοι που πρέπει να μάθουν να ζουν μ’ αυτό». Αυτά, εκτός άλλων, έλεγε στον γράφοντα τον περασμένο Μάιο στο «Βιβλιοδρόμιο» ο Τζόναθαν Κόου, ο οποίος από προχθές είναι κάτοχος του βραβείου Costa χάρη στη «Μέση Αγγλία» (στα ελληνικά από τις εκδόσεις Πόλις, μτφ. Αλκηστις Τριμπέρη, 2019). Με το μυθιστόρημα αυτό, που ξαναπιάνει το νήμα στη ζωή των ηρώων από τη «Λέσχη των Τιποτένιων» (Πόλις, 2012, μτφ. Γιώργος Τσακνιάς), ο Κόου ανήκει στους συγγραφείς που αντιμετώπισαν το Brexit τη στιμγή που συνέβαινε (μαζί με την Αλι Σμιθ και το «Φθινόπωρο», τον Ιαν Μακ Γιούαν και την «Κατσαρίδα», στον Καστανιώτη και τον Πατάκη αντιστοίχως).
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ