Το 1982, είκοσι χρόνια μετά τον θάνατο της Μέριλιν Μονρόε, ο σκηνοθέτης Ανδρέας Βουτσινάς μιλάει στα «ΝΕΑ» για την «άλλη Μονρόε». Ο έλληνας σκηνοθέτης διηγείται στην Ελενα Χουζούρη περιστατικά για τη Μονρόε έξω από τα πλατό και μακριά από τις κάμερες του Χόλιγουντ: «Αν έβλεπες τη Μαίριλυν στο δρόμο ή πήγαινες μαζί της σε ένα ρεστοράν κανείς δε θα μπορούσε να τη γνωρίσει. Μια φορά είμαστε σε ένα ταξί στον 57ο δρόμο της Νέας Υόρκης και πηγαίναμε στο σπίτι της Μαίριλυν. Ξαφνικά – ο ταξιτζής είχε σταματήσει σε ένα φανάρι – περνάει η Μαρλένε Ντήτριχ, οπότε αυτός κυριολεκτικά τρελλάθηκε κι άρχισε να λέει και να ξαναλέει πόσο τυχερός ήταν που είδε την Ντήτριχ. Οταν πια φτάσαμε και πάμε να κατεβούμε εγώ και η Μαίριλυν, μου λέει ο ταξιτζής: “Είδες τύχη σήμερα να δούμε τη Μαρλένε Ντήτριχ;”, “Ναι” του λέω “την Ντήτριχ την είδα μια στιγμή, ενώ τόση ώρα πίσω σου είχες τη Μαίριλυν Μονρόε”. Ε, λοιπόν ο ταξιτζής όχι μόνον δε με πίστεψε, αλλά νόμισε ότι του έκανα πλάκα. Τόσο η Μαίριλυν δεν είχε καμία απολύτως σχέση με τη Μαίριλυν της οθόνης. Ηταν μία γυναίκα νόστιμη, απλή, χωρίς τίποτα το ιδιαίτερο».

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή