«Γράφω για την Ανιές, τη φαντάζομαι, την αφήνω να χαλαρώνει σ’ έναν πάγκο στη σάουνα, να περιφέρεται στο Παρίσι, να ξεφυλλίζει περιοδικά, να κουβεντιάζει με τον άντρα της, αλλά αυτό απ’ το οποίο άρχισαν τα πάντα, την κίνηση της γυναίκας που χαιρετάει τον δάσκαλο της κολύμβησης στην άκρη της πισίνας, μοιάζει να το έχω ξεχάσει. Δηλαδή δεν χαιρετάει πια κανέναν έτσι η Ανιές; Οχι. Οσο παράξενο κι αν φαίνεται, πιστεύω πως πάει καιρός που δεν χαιρετάει έτσι. Αλλοτε, όταν ήταν πολύ νέα, ναι, χαιρετούσε συχνά μ’ αυτή την κίνηση.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή