Η ζωή είναι ένα περπάτημα σε τεντωμένο σκοινί

Αυτές τις ημέρες, τα Παρασκευοσαββατοκύριακα, η Ελένη Κοκκίδου κάνει ομολογουμένως μια διαδρομή που περικλείει πολλούς κόσμους. Από το Κολωνάκι όπου διαμένει διακτινίζεται κάτω από την Πλατεία Βικτωρίας όπου και παίζει στο θέατρο Πόλη. Και ειδικότερα, ξεκινά από την ήσυχη περιοχή του Ευαγγελισμού για να πάει στην οδό Φωκαίας, εκεί όπου στα πέριξ συγκεντρώνεται ένας μεγάλος ακόμη πυρήνας οίκων ανοχής. Το ακόμη πιο παράξενο – με όρους τυχαιότητας, θα λέγαμε – είναι πως η σπουδαία ηθοποιός και τραγουδίστρια στο εν λόγω θέατρο υποδύεται μια πόρνη. Και μάλιστα την Πανωραία, τη θρυλική πόρνη της Πάτρας που μάθαμε απ’ το περίφημο κείμενο του ποιητή Γιώργου Χρονά – κείμενο που παίζει η Κοκκίδου και σκηνοθετεί η Λένα Κιτσοπούλου ξανά, δέκα χρόνια μετά την τεράστια επιτυχία και τις τότε βραβεύσεις της ηθοποιού. Η Ελένη Κοκκίδου, με αφορμή το ότι ξαναντύνεται Πανωραία, μας μιλά για τη ζωή της. Για την ακρίβεια, συναντιόμαστε στην Ξενοκράτους, πίνει καφέ με σόγια και μας καταθέτει ένα κομμάτι της διαδρομής της, της οικογένειάς της, των χρόνων που ήταν ξεναγός, των ρόλων της, του παραλίγο θανάτου της και του πλαισίου στο οποίο δρα και ξεχωρίζει. Η Κοκκίδου έχει κάνει μια σταθερά ανοδική πορεία με ρεπερτόριο στο θέατρο, αλλά και εσχάτως με ευρεία επιτυχία στην τηλεόραση στον ρόλο της Βουλίτσας στο «Μην αρχίζεις τη μουρμούρα».