Επιστροφή στο παρελθόν;

Οσο καλοδεχούμενες κι αν είναι οι αμερικανικές πρωτοβουλίες, δεν παύουν να σηματοδοτούν μια προβληματική τάση: την επιστροφή στο παρελθόν! Ενώ είμαστε εδραιωμένη χώρα-μέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης (ΕΕ), έχουμε φθάσει στο σημείο να εμφανιζόμαστε ως εάν να εξαρτούμε σε σημαντικό βαθμό τη στρατηγική μας για την προάσπιση των συμφερόντων μας από δύο εξω-ευρωπαϊκές δυνάμεις, τις ΗΠΑ και το Ισραήλ (με γλώσσα και σύνδρομα παλαιάς προστασίας). Ο μεγάλος Κ. Καραμανλής, όταν αποφάσιζε την ένταξη της χώρας στην ΕΟΚ/ΕΕ, ήθελε μεταξύ άλλων να την απαλλάξει από τα σύνδρομα αυτά. Και επιπλέον βρισκόμαστε αντιμέτωποι με την Τουρκία σε ρόλο ήδη περιφερειακής δύναμης και την Ελλάδα σε συγκριτικά δύσκολη θέση. Κρεμόμαστε από τα χείλη του αμερικανού προέδρου για μια λέξη καταδίκης της τουρκικής έκνομης συμπεριφοράς ενός προέδρου που δεν αποτελεί δα και το πρότυπο του ορθολογικά σκεπτόμενου και δρώντος ηγέτη. Και συντασσόμεθα πίσω από το Ισραήλ του Νετανιάχου υπογράφοντας άκαιρα συμφωνίες για αγωγούς χωρίς να ξέρουμε εάν μπορούν ή όχι να κατασκευαστούν. Προς Θεού, δεν λέω ότι η Ελλάδα δεν πρέπει να έχει τις καλύτερες δυνατές σχέσεις και με τις δύο αυτές χώρες. Πρέπει. Αλλά άλλο οι καλές σχέσεις και άλλο εξαρτήσεις και μάλιστα από ηγέτες που δεν είναι υπόδειγμα σεβασμού του διεθνούς δικαίου. Ο Νετανιάχου του Ισραήλ έχει καταπατήσει όλα τα ψηφίσματα του ΟΗΕ για την ανεύρεση ειρηνικής διευθέτησης στο Παλαιστινιακό. Ενώ ο Τραμπ φθάνει μέχρι του σημείου να λέει ότι θα πλήξει πολιτιστικά μνημεία σε περίπτωση σύγκρουσης με το Ιράν. Δεν είναι απλώς παράνομο. Είναι αποκρουστικό και ως ιδέα.