Η μία από τις ταινίες της σεζόν ξεκινάει με την αποδόμηση της συντροφικότητας. Στην εναρκτήρια σεκάνς του «Κατηγορώ» ο Ρόμαν Πολάνσκι κινηματογραφεί τη διαπόμπευση ενός εξιλαστήριου θύματος που μέχρι πρότινος υπήρξε ο «συμπολεμιστής». Ο αποδιοπομπαίος Ντρέιφους θα ξαναζήσει την αλληλεγγύη μερικά πλάνα αργότερα στο πρόσωπο ενός πρώην διώκτη του. Στο «1917» ο Σαμ Μέντες ανοίγει το αρχικό μονοπλάνο με δύο συντρόφους εν όπλοις, σε μια ανάπαυλα από το σφαγείο του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου. Δύο σχετικά άγνωστοι ηθοποιοί (Ντιν Τσαρλς Τσάπμαν, Τζορτζ ΜακΚέι) στους ρόλους δυο μέχρι πρότινος αγνώστων. Η φιλία τους υπερβαίνει τον περιορισμένο φιλμικό χρόνο χαρίζοντας ένα στιγμιότυπο ανθολογίας – το γυμνό δέντρο μέσα στην αβεβαιότητα της ανθρώπινης ύπαρξης. Στον «Ιρλανδό» η έννοια της συντροφικότητας αλλάζει συνεχώς δέρμα φτάνοντας από την αφοσίωση ως το αδιέξοδο.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή