Είναι γνωστό: η κόλαση είναι πάντοτε οι άλλοι. Είμαστε ρατσιστές; Οχι, όσο υπάρχουν οι άλλοι. Πάντοτε οι άλλοι. Μέχρι να χτυπήσουν και τη δική μας πόρτα. Και τότε τι κάνουμε; Σφυρίζουμε αδιάφορα; Συνεχίζουμε να αεροβατούμε ή βγάζουμε τρελούς όσους ακούν «μαϊμούδες» να φωνάζουν στα γήπεδα;

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή