Ανεμογκάστρι, εσωστρέφεια και ο… κύκνος!

To έγραψα από χθες πως ο Γιώργος Μπαρτζώκας δεν είναι θαυματοποιός, ούτε άμα τη εμφανίσει του για πρώτη φορά στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, εκτός από τη σφυρίχτρα και το πινακάκι του, κράταγε και κάποιο μαγικό ραβδί ώστε να μεταμορφώσει ακαριαία το ασχημόπαπο σε κύκνο… Οπως κάθε συνάδελφός του και ανεξαρτήτως του συμβολαίου του και των χρημάτων που εισπράττει, ο πρώην και νυν προπονητής του Ολυμπιακού θα κριθεί και αυτός εκ του αποτελέσματος, ελπίζοντας ότι η πολυπόθητη σταθερή βελτίωση στην εικόνα, στην απόδοση και στην πορεία της δεν θα είναι ανεμογκάστρι, ούτε θα οφείλεται στο… τζετ λαγκ! Ακριβώς τα ίδια είχα γράψει και πριν από ακριβώς τρεις μήνες, όταν ο Κεστούτις Κεμζούρα ανέλαβε την τεχνική ηγεσία του Ολυμπιακού και με το καλημέρα την οδήγησε στην εμφατική νίκη επί της Βαλένθια με 89-63. Οταν συμβαίνει μια αλλαγή προπονητή, πάντοτε οι παίκτες δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους για να αποδείξουν στο καινούργιο αφεντικό τους ότι αξίζουν την εμπιστοσύνη του, χώρια που μπορεί (κάποιοι από δαύτους) να αδικήθηκαν κιόλας από τον προκάτοχό τους… Αυτή τη στιγμή, μετά τις απανωτές αλλαγές προπονητών και παικτών, είναι προφανές ότι στον Ολυμπιακό δεν περισσεύει κανένας. Σε μια πολλώ λογιώ ιδιάζουσα σεζόν (την οποία ο Γιώργος Αγγελόπουλος χαρακτήρισε «ιστορική») οι Πειραιώτες αναζητούν πρωτίστως τη συσπείρωση και την εργασιακή ειρήνη που είναι τα προαπαιτούμενα της αγωνιστικής αναβάθμισής τους… Η προχθεσινή παρουσίαση του Μπαρτζώκα από τους αδελφούς Αγγελόπουλους προς τους παίκτες ενείχε και άλλη μια ιστορικότητα. Τι εννοώ; Εστω και ένεκα της περιστάσεως, σηματοδότησε την πρώτη ιδιωτική, αλλά κατ’ ουσίαν δημόσια τοποθέτηση των ιδιοκτητών της ΚΑΕ, οι οποίοι από τις 13 του περασμένου Φεβρουαρίου (μετά την αποχώρηση της ομάδας από το ΟΑΚΑ και την έπαρση του λαβάρου του «μέχρι τέλους») επέλεξαν την τακτική της απόλυτης εσωστρέφειας και δεν βγήκαν ούτε μια φορά να γνωστοποιήσουν τις σκέψεις και τις προθέσεις τους. Το έπραξαν προχθές, εν είδει περιλήψεως, αλλά προφανώς (πρέπει να) έχουν πολλά περισσότερα να πουν εν ευθέτω χρόνω…