Η απώλεια του τελευταίου προπυργίου του Ισλαμικού Κράτους (ΙΚ) στην Μπαγούζ της Συρίας, κοντά στην ιρακινο-συριακή μεθόριο, τον Μάρτιο του 2019 σήμανε το τέλος μιας απροσδόκητα δυναμικής εξάπλωσης στο Ιράκ και στη Συρία του Ισλαμικού Κράτους του Ιράκ (ΙΚΙ) μιας μικρής σουνιτικής οργάνωσης τζιχαντιστών του Ιράκ, η οποία προώθησε συστηματικά την εθνοκάθαρση ή υποδούλωση μη σουνιτικών πληθυσμών στα εδάφη που ήλεγχε. Το βασικό δομικό πρόβλημα που επέτρεψε την τάχιστη ριζοσπαστικοποίηση σουνιτικών πληθυσμών από το ΙΚ ήταν η διαχρονική αποτυχία δημιουργίας λειτουργικών κρατικών δομών που θα ενσωμάτωναν εξισορροπητικά τις πολιτικές φιλοδοξίες τόσο των σουνιτών όσο και των σιιτών στα κέντρα λήψης αποφάσεων στο μετασανταμικό Ιράκ και στη Συρία του Μπασάρ αλ Ασαντ.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή