Είναι γνωστό το διαζύγιο της χώρας μας με την έννοια της στρατηγικής. Οχι μόνο στον δημόσιο τομέα, αλλά πολλές φορές και στον ιδιωτικό. Η βαθύτερη αιτία μάλλον είναι η παιδεία. Η οποία σε όλα της τα επίπεδα – προσχολική, νηπιαγωγεία, μέση και ανωτέρα – βρίσκεται σε χαμηλά επίπεδα, όπως προκύπτει από σχετικές έρευνες (PISA κ.λπ.). Πρόκειται για εκπαίδευση αυτάρεσκη και εσωστρεφή και με συνεχείς αλλαγές ανάλογα με τον υπουργό, την πολιτική συγκυρία και τους εκλογικούς κύκλους. Με άλλα λόγια, πρόκειται για κλασικό παράδειγμα έλλειψης στρατηγικής. Αν τύχει και διαβάσετε τα βιβλία της Ιστορίας άλλων ευρωπαϊκών χωρών, θα δείτε τη διαφορά. Τη στιγμή που παγκόσμια η συγκριτική ιστορία κερδίζει έδαφος – την οποία στην Ελλάδα υπηρετεί η αν. καθηγήτροα, κυρία Ευθυμίου -, η δική μας παραμένει στην κλασική της πεπατημένη, στερώντας την ανάπτυξη της δεξιότητας λογικής σύγκρισης ιστορικών γεγονότων.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή