Δεν λέμε κάτι καινούργιο. Ολοι τα γνωρίζουμε από τις εμπειρίες μας, πολλοί και σοβαροί οργανισμοί, λόγιοι και δεξαμενές σκέψης και κάποιοι πολιτικοί τα έχουν γράψει, μελετήσει και προσπαθήσει. Είμαστε πάτοι. Και όχι μόνο στην Ευρώπη. Το καλοκαίρι είχα την ευκαιρία και την περιέργεια να μιλήσω με παιδιά. Αυτά που άκουσα επιβεβαίωσαν όσα όλοι μας ξέρουμε κι όλοι μας συμμετέχουμε στην παγίδα της καθυστέρησης. «Οι καθηγητές μας είναι γερασμένοι και απηυδισμένοι», «τα σχολεία μας δεν έχουν σχολικό σύμβουλο», «τα εργαστήρια διαθέτουν όργανα, αλλά δεν τα χρησιμοποιούμε», «χωρίς φροντιστήρια δεν πας πουθενά», «ειδικά στη Φυσική δεν καταλαβαίνουμε πολλά πράγματα», «στον τόπο μας» – επαρχία – «δεν έχουμε ιδιωτικά. Δεν τους αφήνουν». Πάντα με εξαιρέσεις καθηγητών, που κι αυτοί «δεν αξιολογούνται ουσιαστικά και δεν μετεκπαιδεύονται».

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή