Η καταραμένη πραγματικότητα λέει άλλα

Ομολογώ πως η πρόσφατη εμφάνιση του πρώην υφυπουργού Αθλητισμού Σταύρου Κοντονή στην τηλεόραση με έβαλε σε σκέψεις. Ο πρώην υφυπουργός, όχι απλά υπερασπίστηκε το έργο του, αλλά αν κανείς τον άκουγε χωρίς να τον γνωρίζει θα πίστευε ότι υπήρξε ο μεγαλύτερος ευεργέτης του ελληνικού ποδοσφαίρου. Ο Κοντονής ισχυρίστηκε ότι έκανε έναν νόμο για τη βία που σχεδόν έλυσε το πρόβλημα. Παρουσίασε ως μεγάλη τομή την παρουσία των τακτικών δικαστών στα όργανα της αθλητικής Δικαιοσύνης. Αυτοαποθεώθηκε γιατί γκρέμισε την «παράγκα» και έφερε στο ποδόσφαιρο την «εξυγίανση». Τόνισε ότι υπήρξε μεγάλο επίτευγμα η συνεργασία του με τη FIFA και την UEFA. Αποκάλυψε ότι θα είχε φέρει αυτός ξένους διαιτητές πρώτος. Και υπογράμμισε ότι η διοικούσα επιτροπή των ουσιαστικά δικών του ανθρώπων που βρέθηκε επί των ημερών του στην Ομοσπονδία υπήρξε η καλύτερη διοίκηση της ΕΠΟ στην ιστορία του ποδοσφαίρου. Ολα αυτά τα είπε ο ίδιος για τον εαυτό του, αλλά για να δούμε τι λέει η πραγματικότητα.