Λιβύη ώρα μηδέν

Η κατάσταση στη Λιβύη παραμένει εξαιρετικά ρευστή. Η διάσκεψη του Βερολίνου αποσκοπεί στη σχετική ομαλοποίηση της κατάστασης, κυρίως λόγω της κρίσιμης σημασίας που έχει η Τρίπολη για την ανάσχεση των προσφυγομεταναστευτικών ρευμάτων, προερχόμενων από την αφρικανική ήπειρο. Ιδιαίτερη αξία για τον διεθνή παράγοντα παρουσιάζει και η εγκαθίδρυση τζιχαντιστικών στοιχείων, τα οποία προφανώς εκμεταλλεύονται τις αντιπαραθέσεις των υπόλοιπων μερών, έχοντας αποκτήσει σοβαρό «πάτημα» στη χώρα. Η δε ύπαρξη σειράς πολιτοφυλακών, ξένων μισθοφόρων και διαφόρων φυλών με συμφέροντα που άλλοτε συγκλίνουν και άλλοτε αποκλίνουν, καθιστά τις προσπάθειες σταθεροποίησης αμφίβολες. Στο πλευρό του Χαφτάρ πολεμούν Σουδανοί, ενώ τον Αλ Σαράζ υποστηρίζουν τζιχαντιστές διαφόρων εθνικοτήτων. Ενδεικτική επίσης είναι η εμφατική περιφρόνηση του εμπάργκο του ΟΗΕ για τη μεταφορά πολεμικού υλικού. Στο Βερολίνο θα επιχειρηθεί να συμφωνηθεί ένας οδικός χάρτης που θα οδηγήσει σε νέα κυβέρνηση και εκλογές, θα δημιουργήσει έναν κοινά αποδεκτό μηχανισμό ελέγχου και θα διασφαλίσει την απρόσκοπτη αξιοποίηση των φυσικών πόρων. Λόγω βέβαια της παρουσίας διαφόρων ομάδων με αναφορά και σε εξωτερικούς δρώντες, η προσπάθεια πολιτικής λύσης κρέμεται σε μία κλωστή. Τυχόν δε επίτευξη εκεχειρίας θα είναι εύθραυστη και θα απαιτηθεί υπομονή και επιμονή ώστε να μην προκύψει εν τοις πράγμασι ναυάγιο, πολύ περισσότερο αν ζητηθεί η διάλυση των πολιτοφυλακών, χάριν της ανάγκης ενοποίησης του λιβυκού στρατού. Ενα επιπρόσθετο πρόβλημα είναι η μερική επαναφορά ή μη στο status quo ante, εξανεμίζοντας σχετικά εδαφικά κέρδη των δυνάμεων του Χαφτάρ.