Στον μακρύ, όχι πάντοτε ανθόσπαρτο, αλλά πάντως όχι και ανεόρταστο, βίο μου του επιμελητή κειμένων και εκδόσεων, έχω αφαιρέσει άπειρες φορές τον τόνο από το μία και από το δύο, αποκαθιστώντας την ορθή γραφή τους στη νεοελληνική κοινή. Ξέρετε, αυτή που κάποιοι αρέσκονται (όχι πάντα με τις αθωότερες των προθέσεων) να αποκαλούν ακόμα και σήμερα δημοτική, λες και βρισκόμαστε στην εποχή του Ψυχάρη και του Μιστριώτη.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή