Πολλοί θαυμάζουν τη δυνατότητα Ερντογάν να εμφανίζεται ως «παίκτης» που παρεμβαίνει με επιτυχία σε διαμάχες όπως αυτή της Λιβύης. Πρόκειται για μια εντελώς διαφορετική εικόνα από αυτήν που μας είχε συνηθίσει η Τουρκία επί κεμαλισμού. Ο Ερντογάν υιοθέτησε μια εξωστρεφή, εξωτερική πολιτική, παρά τις σοβαρές αποτυχίες της και την αλαζονεία που κατά καιρούς επιδεικνύεται. Ο τουρκικός περιφερειακός ρόλος αναβαθμίστηκε. Η αναβάθμιση δεν οφειλόταν, όπως γινόταν συνήθως έως τότε, στη γεωγραφική θέση της Τουρκίας. Ο Ερντογάν απέδειξε ότι έχει τη δυνατότητα και το σθένος να ασκεί επιρροή πέραν των συνόρων της χώρας του. Επί παραδείγματι, δεν έχει πρόβλημα να στείλει τούρκους στρατιωτικούς σε μακρινές περιοχές (Κατάρ, Σομαλία, Σουδάν, Λιβύη) όπου υπάρχει σημαντικός κίνδυνος να σκοτωθούν. Αυτό είναι κάτι που τα δημοκρατικά πολιτεύματα δύσκολα μπορούν να πράξουν. Κατ’ επέκταση, ο Ερντογάν κατέστησε τη χώρα του παράγοντα που δύναται να επηρεάσει τους γεωπολιτικούς συσχετισμούς της περιοχής.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή