Ιστορία και θέατρο

Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι τουλάχιστον τα έργα θεάτρου, έστω και ως περιεχόμενο αλλά και ως ολοκληρωμένα παραστάσιμα θεάματα, στην πόλη που εφεύρε το θεατρικό είδος, την Αθήνα, έχουν πάντα και διαχειρίζονται και κρίνουν πολιτικά γεγονότα σύγχρονά τους και πάντα τραυματικά. Εγραφα και πρόσφατα για το έργο του Φρυνίχου που δεν σώθηκε, αλλά γνωρίζουμε και το θέμα του και την επίδραση που άσκησε και τη θέση του στην παγκόσμια ιστορία του θεάτρου, αφού είναι το πρώτο θεατρικό έργο που οι ιδέες του ενόχλησαν την εξουσία και απαγορεύτηκε η παράστασή του, άρα ήταν η πρώτη λογοκρισία στην ιστορία της Ευρώπης τουλάχιστον. Το θέμα του, ένα δριμύ κατηγορώ του ποιητή για την Αθηναϊκή Δημοκρατία που εγκατέλειψε στην τύχη τους τούς πολιορκούμενους Μιλησίους από τους Πέρσες. Εξού και ο τίτλος του έργου «Μιλήτου άλωσις». Το θέατρο έχει μια άκρως ενδιαφέρουσα πορεία, αφού μέσα σε λίγα χρόνια από την τυχαία πρώτη του εμφάνιση, σε διονυσιακά δρώμενα, έγινε δημοκρατικός θεσμός, επίσημος και επιχορηγούμενος και τουλάχιστον οι πρώτες του παραστάσεις έχουν θέματα ιστορικά και μάλιστα σύγχρονα. Ετσι καταρρίπτεται η άποψη πως για να μιλήσει κανείς για ιστορικά θέματα, πολέμους, διχασμούς, εμφυλίους θα πρέπει να έχουν κρυώσει τα συναισθήματα και να υπάρχει νηφάλια απόσταση.