Στο άρθρο του καθηγητή κ. Κ. Γρίβα με τίτλο «Η Ελλάδα δεν έχει την πολυτέλεια να περιμένει και άλλο» («ΤΑ ΝΕΑ», 23 Ιανουαρίου) υπάρχει μια σοβαρή ανακρίβεια που δυνητικά θα μπορούσε να δημιουργήσει επικίνδυνες παρεξηγήσεις και να οδηγήσει, κατά την άποψή μου, και σε επικίνδυνα συμπεράσματα, όπως οδηγεί τον κ. Γρίβα. Γράφει ο κ. Γρίβας ότι «η ιστορική απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης της 12ης Ιουλίου 2016 μετά από προσφυγή των Φιλιππίνων εναντίον της Κίνας αλλάζει τα δεδομένα στο Δίκαιο της Θάλασσας». Μόνο που δεν υπάρχει καμιά απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης (ΔΔΧ). Πρόκειται για άλλο Δικαστήριο και όχι για το ΔΔΧ. Συγκεκριμένα, πρόκειται για ένα διαιτητικό δικαστήριο (Tribunal) που συγκροτήθηκε στο πλαίσιο του Μόνιμου Διαιτητικού Δικαστηρίου (Permanent Court of Arbitration – PCA) σύμφωνα με το παράρτημα VII της Σύμβασης για το Δίκαιο της Θάλασσας. Η σύνθεση, οργάνωση και λειτουργία του εν λόγω Δικαστηρίου είναι εντελώς διαφορετικές από αυτές του Διεθνούς Δικαστηρίου. Με άλλα λόγια, οι Φιλιππίνες προσέφυγαν στη διαιτησία (arbitration) εναντίον της Κίνας για την επίλυση της διαφοράς και όχι στο ΔΔΧ. Η Ελλάδα δεν συζητεί προσφυγή στη διαιτησία (και ορθώς) για πολλούς λόγους.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή