Πέρασα 37 χρόνια από τη ζωή μου υπηρετώντας στην Ελληνική Αστυνομία. Ολα αυτά τα χρόνια, τα Σαββατοκύριακά μου δεν είχα κοινωνικές δραστηριότητες, στα κλεφτά και πολύ λίγο έβλεπα τα συγγενικά μου πρόσωπα, φίλους ελάχιστες φορές, πολύ σπάνια έβγαινα για φαγητό, ήμουν σχεδόν εγκλωβισμένη. Δύο φορές έκλεισα εισιτήρια για θέατρο: τη μίια βρέθηκα στον Εβρο και την άλλη στα νησιά για το Προσφυγικό! Στις αρχές της αποστρατείας μου, τον περασμένο Ιούλιο, αισθανόμουν τόσο άσχημα όταν με ρωτούσαν οι φίλες μου «πού θα πάμε για καφέ;» κι εγώ δεν ήξερα ούτε ένα μέρος να τους πω!

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή