Η 75η επέτειος από την απελευθέρωση του Αουσβιτς εντάσσεται στην εποχή της. Υστερα από την αργή διεργασία του πένθους στην πρώτη μεταπολεμική περίοδο, την ένταξη της μικροϊστορίας στην ιστοριογραφία, ακόμη και τις διαμάχες που γέννησαν τα διαφορετικά αφηγήματα – όπως η πολωνική και η εβραϊκή μνήμη -, το 2020 είναι και μια αφορμή για να ανακεφαλαιωθούν τα συμπεράσματα αυτού που ο Πιερ Βιντάλ Νακέ ονόμαζε «εργασία της μνήμης». Φέτος η διεθνής κοινότητα, για παράδειγμα, αναγνωρίζει «τη θέση του Ισραήλ στη μνήμη της Shoah», όπως επισημαίνει η ιστορικός Ανέτ Βιβιορκά στη γαλλική Μοντ. Και για πρώτη φορά η επίσημη αναμνηστήρια τελετή πραγματοποιήθηκε στο Μνημείο Ολοκαυτώματος Yad Vashem στην Ιερουσαλήμ (ενώ αναμένεται μεθαύριο η δεύτερη στο Άουσβιτς). Με αυτές τις σκέψεις συναντήσαμε την ιστορικό Οντέτ Βαρών-Βασάρ, που από το 2011 διευθύνει σεμινάριο με θέμα «Η Γενοκτονία των Εβραίων: Ιστορία, μνήμη, αναπαραστάσεις» στο Εβραϊκό Μουσείο Ελλάδος. Στα σημαντικά βιβλία που έχει εκδώσει ανήκει το «Η ενηλικίωση μιας γενιάς. Νέοι και νέες  στην Κατοχή και στην Αντίσταση» (Εστία 2009) και «Η ανάδυση μιας δύσκολης μνήμης. Κείμενα για τη Γενοκτονία των Εβραίων» (Εστία, β’ έκδ. 2013). Μόλις κυκλοφόρησε, εξάλλου, η μετάφρασή της στο «Σολάλ» του Αλμπέρ Κοέν (εκδ. Εξάντας, 2019) και στη Γαλλία το βιβλίο της «Des Sépharades aux Juifs Grecs. Histoire, mémoire et identité» (εκδ. Le Manuscrit, Παρίσι 2019).

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή