«Σε αυτή τη χώρα μάς έχει φάει η σοβαροφάνεια»

Παρασκευή απόγευμα – χωρίς πορεία στο κέντρο της Αθήνας – και το γνωστό, αστικό στέκι της οδού Πανεπιστημίου είναι γεμάτο κόσμο. Βλέποντας τη Σμαράγδα Καρύδη να διασχίζει το μαγαζί για να έρθει στο τραπέζι μας (πήγα κι εγώ και κάθισα στην άλλη άκρη) διαπιστώνω, για άλλη μία φορά, το χαρακτηριστικό στοιχείο αυτής της γυναίκας. Την παντελή έλλειψη επιτήδευσης, ακόμη και της στοιχειώδους που χρειάζεται προκειμένου να αποτυπωθεί το ανεπιτήδευτο. Δεν θέλει να τραβήξει την προσοχή, αλλά δεν κάνει, συνειδητά, κάτι για να την αποφύγει. Δεν προσαρμόζει τη φιγούρα της στον χώρο, ούτε όμως νοιάζεται να την επιβάλει. Και σου δίνει την εντύπωση ότι με τον ίδιο ακριβώς τρόπο θα διασχίσει ένα κοσμικό εστιατόριο, μια παραλία γυμνιστών και τον διάδρομο του σουπερμάρκετ (αν και κάποιες φορές, όπως θα μου πει αργότερα, της είναι εξαιρετικά δύσκολο να βρίσκεται ανάμεσα σε κόσμο. Αλλά και σε ποιον δεν συμβαίνει, έστω περιστασιακά, αυτό;). Με τζιν, V-neck μπλούζα, μπουφάν και εντελώς αμακιγιάριστη, η Σμαράγδα Καρύδη εκπέμπει… κανονικότητα. Εντάξει, όχι ακριβώς. Είναι πάρα πολύ όμορφη, πέραν του «κανονικού». Ωστόσο η γοητεία της, το allure της που λένε οι Γάλλοι, έγκειται στο ότι, άμα τη εμφανίσει, εκμηδενίζει, με την αμεσότητά της, την απόσταση που δημιουργεί η απόλυτη ομορφιά.