Σοφία Βέμπο, η επιστροφή

Εχουμε πάρει τις τηλεοπτικές ρούγες και ψυχαναλύουμε τον Ερντογάν. Λες και βρισκόμαστε στις εποχές της έθνικ κουμπαριάς του με τον Καραμανλή, οπότε μας παίρνει άνετα να κουτσομπολέψουμε το ποιόν του κουμπάρου. Απρόβλεπτος, τοξικός, χειριστικός, σπαστικός, με όλα τα μέτωπα ανοιχτά και τον στρατό του από το πραξικόπημα μαντάρα, μπλοφατζής, νάρκισσος, ψωνάρα και μ’ ένα οιδιπόδειο νααα με το συμπάθιο. Θα τα ‘λεγα κι εγώ αυτά αν δεν με περιέσφιγγε στον λαιμό σαν βρόχος η διεθνής του διείσδυση, αυτό το ντόμινο αποδοχής που δεν ξέρουμε μέχρι πού θα φτάσει. Ο λαός μυρίζεται μπαρούτι ενώ τα media μυρίζονται πατσουλί, πες μου κι εσύ γιατί. Για να μας καθησυχάσουν; Για να μην κάνουμε κανά γιουρούσι στα σούπερ μάρκετ και στα φαρμακεία και γεμίσουμε πάλι με ληγμένα έμπλαστρα; Για να μη βγούμε με την ιστιοσανίδα μεσοπέλαγα χωρίς προηγουμένως να έχουμε ενημερώσει το Γενικό Επιτελείο Ναυτικού (ΓΕΝ); Ερχεται και Καθαρή Δευτέρα αλλά την καλούμπα δεν την βλέπω να ξεδιπλώνεται και πολύ. Πετάνε χαμηλά τα άτιμα τα αεροπλάνα του και ο σαρακοστιανός αητός μας είναι από αλευρόκολλα και χαρτί γλασέ. Να αυτό είναι που με ταράζει. Η ελλιπής γνώση περί τα στρατιωτικά που έχουμε, και τόση ακριβώς πρέπει να έχουμε, να μη σου πω και μικρότερη. Επειδή σ’ αυτές τις περιπτώσεις η φόρα παρτίδα πληροφόρηση εκτός από περιττή είναι και εθνικώς επιζήμια. Αντιθέτως, πρέπει να έχουμε εμπιστοσύνη στην επάρκεια και στην σοβαρότητα της Πολιτείας. Εβλεπα τις προάλλες τον Υπουργό Αμυνας στην τηλεοπτική εκπομπή του παραπλεύρως Παύλου Τσίμα να εξηγεί κάποια πράγματα και κάποια άλλα να τα αφήνει παράμερα – διότι έτσι έπρεπε να κάνει – και για μια στιγμή παραφρόνησα. Σκέψου, λέω, στη θέση αυτού του ανθρώπου να είχαμε φέρ’ ειπείν τον Καμμένο και αυτομάτως μπαίνω στο ίνσταγκραμ και κάνω ανφόλοου κάτι κουμπάρους που μου ‘χαν ξεμείνει από την εποχή της Α’ Πανελλαδικής.