Ταχύρρυθμα μαθήματα ηθικής

Πώς προέκυψε αυτό; Είναι ό,τι απέμεινε από τον οργισμένο αντιμνημονιακό λόγο που κατακάθισε πλέον, ως συνείδηση, στη δημόσια συζήτηση; Είναι η αναδίπλωση μιας κοινωνίας που υψώνει τη γροθιά αλλά συγχρόνως έχει και την ανησυχία μήπως με την κίνηση σηκωθεί το ρούχο και φανεί το εσώρουχο; Είναι ο φόβος που φυλάει τα έρημα; Μοιάζει πάντως σαν εκείνα τα παλιά ηλεκτρονικά παιχνίδια με κάτι κορδωμένα σκουλήκια που πετάγονταν από τρύπες και έπρεπε, με ένα εικονικό σφυράκι, να τα τσακίσουμε. Ετσι μου φαίνεται ότι πετάγονται τα δάχτυλα στο Διαδίκτυο, τα ΜΜΕ, τα τηλεοπτικά προγράμματα, την τέχνη, ακόμη και τις συναναστροφές μου. Για να κουνηθούν αυστηρά κάτω από τη μύτη μου και να με διδάξουν ηθική. Να μου βγάλουν το μάτι καθώς μου δείχνουν ότι από εδώ είναι το καλό, από εκεί το κακό. Γιατί; Διότι έτσι ορίζει το διακινούμενο δόγμα… Με το μαλακό, παιδιά. Ο Ηρακλής πιο χαλαρός ήταν στον δρόμο της Αρετής και της Κακίας. Και εδώ που τα λέμε, όχι και εντελώς σίγουρος από την αρχή.