Οταν ο Ρεϊμόν Μπαρ, τότε αντιπρόεδρος της Κομισιόν, είχε δεχθεί το 1971 να βοηθήσει τον νεαρό γερμανό μηχανικό και οικονομολόγο Κλάους Σβαμπ να οργανώσει το πρώτο του Ευρωπαϊκό Συμπόσιο Μάνατζμεντ, του είχε θέσει καταπώς λέγεται δύο όρους: να μη γίνει μια εμπορική υπόθεση και να διεξάγεται σε κάποιο από τα κράτη της ΕΕ. Δεν μπορεί κανείς να πει ότι οι υποσχέσεις τηρήθηκαν απόλυτα: το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ είναι βέβαια ένα μη κερδοσκοπικό ίδρυμα, τα έσοδά του ωστόσο από τις εισφορές των επιχειρήσεων, τα έξοδα συμμετοχής και τις ποικίλες συμπράξεις ανέρχονται κάθε χρόνο σε εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια. Και ένταξη της Ελβετίας στην ΕΕ δεν προβλέπεται για το άμεσο μέλλον.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή