Η προβληματική σχέση του συλλογικού μας ασυνείδητου όχι με αυτόν καθαυτόν τον νόμο αλλά με την τήρησή του, η άποψη ότι η παράβασή του είναι ένα είδος λεβεντομαγκιάς, ξεβάφει και στο προφίλ του αστυνομικού. Δεν είναι μόνο ο ιδεολογικός μανδύας που κάνει τον αστυνομικό «μπάτσο» – έχουμε περάσει και μια χούντα μην ξεχνάμε – αλλά και το πως παρουσιάζεται το «όργανο της τάξης» στην ελληνική μυθοπλασία. Στερεοτυπικά κοντός, χοντρός και κατά κανόνα από αφελής έως βλαξ. Το βλέπουμε από το «Κορίτσια στον ήλιο» και τη «Μανταλένα» μέχρι τις «Αγριες Μέλισσες» και το «Καφέ της Χαράς».

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή