Δεν ονειρεύομαι σχεδόν καθόλου πια. Αλλά όταν ονειρεύομαι, ονειρεύομαι το Λονδίνο ή το Νόριτς ή κάποια άλλη πόλη της Αγγλίας, ίσως γιατί εκεί έχω περάσει ευτυχισμένα χρόνια ή χρόνια ελεύθερα ή χρόνια που, τέλος πάντων, έχουν ιδιαίτερη βαρύτητα στο μυαλό μου, σύμφωνα με το ασυνείδητό μου.
![](/wp-content/themes/whsk_taneagr/common/imgs/nealaptop.png)
![](/wp-content/themes/whsk_taneagr/common/imgs/neaportrait.png)
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ