Το χρονικό ενός βιβλίου που δεν γράφτηκε ποτέ

Στην εποχή της απόλυτης ιντερνετικής δικτύωσης, ακόμη και η είδηση ενός θανάτου διαχέεται με όρους διαφημιστικής καμπάνιας. Ενα παγκόσμιο κοινό, έτοιμο να πιάσει το μήνυμα στον αέρα και να το διαδώσει, αναδεικνύοντας πάνω-κάτω τα ίδια σημεία, με ιλιγγιώδη, γεωμετρική πρόοδο. Πολύ περισσότερο όταν ο θάνατος είναι απροσδόκητος και δραματικός. Δηλαδή, κινητοποιεί εκείνο το «γιατί σε αυτόν, γιατί τώρα;». Και αναδεικνύει την απόλυτη φθαρτότητα η οποία, όταν αγγίζει τους ισχυρούς και τους διάσημους αυτού του πλανήτη, είναι, κατά κάποιον τρόπο, παρηγορητική για τους υπόλοιπους. Το «Μπορεί να είχε κάνει συμβόλαια με τις μεγαλύτερες ομάδες και εταιρείες στον κόσμο αλλά, όπως όλοι μας, δεν μπορούσε να κάνει συμβόλαιο με τη μοίρα του» που είδα κάπου ως σχόλιο για τον θάνατο του Κόμπι Μπράιαντ είναι ακριβώς αυτό.