Πολιτική της κλειδαρότρυπας

Κάποτε τα ταμπλόιντ ήταν μια λύση στην άγουρη επικοινωνία. Ησουν πολιτικός και ήθελες να ενισχύσεις το ανθρώπινο προφίλ σου; Μια φωτογραφία στο ραντεβού με τη γυναίκα σου ήταν αρκετή. Ενα ποτό στο χέρι, ένα μαγιό, μια άδετη γραβάτα, ένα μωρό στο καρότσι. Αυτό ήταν, το πρόβλημα είχε λυθεί – κι ας σου έμεναν αμανάτι οι πηχυαίοι τίτλοι. Οι πολιτικοί είχαν πάντα την επιλογή να κρατήσουν τα προσωπικά τους για τον εαυτό τους. Ηξεραν, όμως, πως αν ήθελαν να τους μάθουν με το μικρό τους όνομα, είτε έπρεπε να παραδώσουν το κλειδί της ιδιωτικότητάς τους είτε να μείνουν σιωπηλοί όταν τους το άρπαζαν με το ζόρι. Αλλωστε, η κλειδαρότρυπα έχει μια γοητεία που δύσκολα μπορείς να απαρνηθείς, ακόμα κι όταν πέφτεις θύμα της. Εχει δύναμη η άτιμη, κάποιες φορές περισσότερη απ’ όση έχει μια πολιτική απόφαση. Ακουσες για εκείνον που, πάνω στην απόφαση να οδηγήσει μια χώρα σε δημοψήφισμα, έχασε τα γενέθλια του παιδιού του;