Δεν είναι ανάγκη να διακατέχεται κανείς από ιδιαίτερη ευαισθησία για τα εθνικά θέματα, όπως δηλώνουν πως διακατέχονται πολλές από τις πολιτικές δυνάμεις και οι περισσότεροι από τους πολιτικούς μας, για να αντιληφθεί πως όταν ο Πρωθυπουργός της χώρας βρίσκεται σε εθνική αποστολή οι τόνοι στο εσωτερικό οφείλουν να πέφτουν.

Η αρχή αυτή ισχύει ακόμη περισσότερο σε εκείνες τις περιόδους που τα εθνικά θέματα βρίσκονται ψηλά στην πολιτική ατζέντα και απαιτούν προσεκτικούς χειρισμούς. Είναι ακριβώς λόγω της κρισιμότητας των περιστάσεων που τόσο στο εσωτερικό μιας κυβέρνησης όσο και γενικότερα στην πολιτική σκηνή απαιτείται η μέγιστη δυνατή νηνεμία. Κινήσεις που υπαγορεύονται είτε από κίνητρα προσωπικής πικρίας είτε υπακούουν στο δόγμα «αντιπολίτευση για την αντιπολίτευση» δεν ενδείκνυνται, όχι επειδή έτσι γίνεται πιο εύκολη η ζωή μιας κυβέρνησης, αλλά επειδή αυτό επιβάλλει το συμφέρον της χώρας.

Είναι κάτι που δυστυχώς έχει διδάξει η εμπειρία. Δεν είναι λίγες οι φορές στο παρελθόν που ηγεσίες είχαν κληθεί να χειριστούν εθνικές υποθέσεις, ενώ την ίδια ώρα κάποιοι άνοιγαν εσωτερικά μέτωπα και επιδίδονταν σε ασκήσεις τακτικισμών ή επιδείξεις πολιτικής ισχύος. Ολα αυτά είναι ασφαλώς μέσα στο πολιτικό παιχνίδι. Αυτό είναι ενδεχομένως και το άλας της πολιτικής. Υπό την προϋπόθεση όμως πως η συγκυρία επιτρέπει τα εσωτερικά μέτωπα, τους τακτικισμούς και τις ασκήσεις ισχύος. Διαφορετικά το αλάτι αφήνει μια πολύ πικρή γεύση σε ό,τι αφορά την ωριμότητα του πολιτικού συστήματος.