Περί μοντέρνου

Θυμάμαι έναν σπουδαίο έλληνα μουσικό να λέει όταν, πριν από δύο – τρία χρόνια, άκουσε κάποια funky jazz διασκευή του «Ακρογιαλιές δειλινά»: «Είναι τόσο ουσιαστικά μοντέρνο αυτό το τραγούδι, έτσι όπως γράφτηκε από τον Τσιτσάνη στα τέλη της δεκαετίας του 1940, ώστε η οποιαδήποτε σύγχρονη διασκευή του ακούγεται πιο ξεπερασμένη και πιο ντεμοντέ από την αυθεντική εκτέλεση». Κι ήταν αυτό το πρώτο που ήρθε στο μυαλό μου όταν άκουσα χθες την είδηση του θανάτου του Γιάννη Τσεκλένη. Αυτή η ασαφής έννοια του μοντέρνου πότε και πώς διασώζεται; Και υπό ποιες προϋποθέσεις ισχύει ότι αν κάτι υπήρξε πολύ μοντέρνο στην εποχή του, ύστερα από λίγα χρόνια μοιάζει τραγικά ξεπερασμένο;