Παραδόξως, η σχέση του μεγάλου Σάντορ Βεγκ με τη Φιλαρμονική Ορχήστρα της Βιέννης έμελλε να ευδοκιμήσει αργά. Ο Βεγκ, που κυριάρχησε στο Σάλτσμπουργκ, στην Ακαδημία και στην Καμεράτα της πόλης του Μότσαρτ, δίδαξε γενιές μεγάλων μουσικών και άφησε πίσω του σπουδαίες ηχογραφήσεις είτε ως σολίστας είτε ως μέλος του ομώνυμου κουαρτέτου του είτε ως διευθυντής ορχήστρας. Η μνήμη του διατηρείται πάντοτε ισχυρή και στο Φεστιβάλ του Σάλτσμπουργκ. Ωστόσο στη Βιέννη, ιδίως στη Φιλαρμονική, τα δείγματα σπανίζουν. Αυτό το κενό καλύπτεται εδώ με τις «ζωντανές» ηχογραφήσεις του σε δύο από τις τελευταίες συμφωνίες του Μότσαρτ. Ο ακροατής θα ακούσει κάτι αρκετά κοντά σε αυτό που μπορεί να φαντάζεται ξέροντας τον μαέστρο και την Ορχήστρα. Ο Βεγκ δεν απορροφάται ερμηνευτικά από την απαιτητική Φιλαρμονική, όπως συχνά συμβαίνει ακόμα και με σημαντικούς μαέστρους. Αντιθέτως, της επιβάλλεται. Και, όπως πάντα, όταν αυτή η Ορχήστρα αφήσει έναν μαέστρο να της επιβληθεί και να την οδηγήσει πραγματικά εκεί που θέλει, κάτι σπουδαίο, όπως εδώ, γεννιέται.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή