Η ώρα έφτασε. Οι ευρωβουλευτές τους μάζεψαν τα πράγματα από τα γραφεία τους στις Βρυξέλλες. Τα μικρόφωνα του Ηνωμένου Βασιλείου έκλεισαν για τελευταία φορά. Η τελική συμφωνία ψηφίστηκε με μεγάλη πλειοψηφία. Η εικόνα που έμεινε, όμως, αυτή που παίχτηκε στα δίκτυα όλης της Ευρώπης, δεν ήταν το σημαιάκι του Νάιτζελ Φάρατζ, ούτε οι ατέλειωτες διαπραγματεύσεις μεταξύ Λονδίνου και Βρυξελλών για την εμπορική συμφωνία. Ηταν ο Ρόμπερτ Μπερνς και το σκωτσέζικο τραγουδάκι της Πρωτοχρονιάς, η ανθρώπινη αλυσίδα μέσα στην αίθουσα της Ολομέλειας. Ενδεικτικό πως οι σωστοί, οι δύσκολοι αποχαιρετισμοί οφείλουν να αγγίξουν ένα κάποιο όριο γραφικότητας.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή