Η παρουσία του τουρκικού ερευνητικού σκάφους «Ορουτς Ρέις» εντός της ελληνικής υφαλοκρηπίδας ανήμερα της επετείου των Ιμίων μαρτυρά, αν μη τι άλλο, πως οι γείτονές μας θα συνεχίσουν να επιδίδονται στους συνήθεις λεονταρισμούς τους και να επιμένουν στην πολιτική της πρόκλησης για την πρόκληση. Η ψύχραιμη αντίδραση της ελληνικής κυβέρνησης μαρτυρά, από την άλλη πλευρά, πως η Αθήνα παραμένει προσηλωμένη σε μια πολιτική αποκλιμάκωσης.

Η προσήλωση αυτή έχει όμως νόημα μόνο στο μέτρο που οι λεονταρισμοί της Αγκυρας δεν ξεπερνούν κάποιο όριο. Τι θα συνέβαινε, για παράδειγμα, εάν το τουρκικό σκάφος πραγματοποιούσε έρευνα και εξέδιδε Navtex; Ποια θα ήταν η αντίδραση της κυβέρνησης; Το ερώτημα μπορεί να διατυπωθεί και αλλιώς: Πόσο πιθανή είναι η εκδήλωση εκείνου του θερμού επεισοδίου που πολλοί προβλέπουν και ακόμη περισσότεροι φοβούνται;

Θα ήταν ευχής έργον να μη δοθεί η απάντηση στη θάλασσα. Απαντήσεις όμως πρέπει να δίνονται επί χάρτου. Με άλλα λόγια, οι τουρκικές προκλήσεις που εκδηλώνονται είτε με διάφορες αφορμές, όπως είναι η επέτειος των Ιμίων, είτε χωρίς καμία αφορμή, δοκιμάζουν τόσο την ετοιμότητα όσο και τους σχεδιασμούς των αρμόδιων υπουργείων. Κι αυτό επειδή όσο συνηθισμένη και αν είναι η τουρκική δραστηριότητα, άλλο τόσο δεν παύει να θυμίζει μια εικόνα από το μέλλον – να δίνει μια πρόγευση αυτού που θα μπορούσε να συμβεί εάν ξεπεραστούν τα όρια.

Η αποτροπή μιας τέτοιας εξέλιξης δεν μπορεί ασφαλώς παρά να είναι ο οδηγός της εξωτερικής μας πολιτικής. Αντίθετα από τους λεονταρισμούς της Αγκυρας, η χώρα μας υπηρετεί ένα άλλο σύστημα αξιών τόσο ατομικά όσο και ως μέλος της ευρωπαϊκής οικογένειας.