Κλισέ

Τελικά, πού μπήκε την περασμένη Παρασκευή το τουρκικό σεισμογραφικό; Στα ελληνικά χωρικά ύδατα; Οχι βέβαια, αφού αυτά επεκτείνονται στα 6 ναυτικά μίλια από την ακτή και το «Ορουτς Ρέις» εθεάθη καμιά 200αριά χιλιόμετρα από το Καστελλόριζο. Στην ελληνική υφαλοκρηπίδα; Ούτε, αφού ουδέποτε έχει οριοθετηθεί. Στην ελληνική ΑΟΖ; Ούτε κι εδώ, για τον ίδιο λόγο. Xρησιμοποιήθηκε λοιπόν επισήμως για την περίπτωση το «FIR Αθηνών», που παραπέμπει στον θαλάσσιο χώρο Ερευνας και Διάσωσης, που προφανώς δεν έχει σχέση με το θέμα μας αλλά εν πάση περιπτώσει κάπως πρέπει να συνεννοηθούμε. Να συνεννοηθούμε, αλλά να μην παρασυρόμαστε από κλισέ, γιατί πολλές φορές τα κλισέ δεν είναι αθώα. Η τουρκική προκλητικότητα είναι δεδομένη. Και γίνεται ακόμη πιο επικίνδυνη όσο επικρατεί μια ασάφεια γύρω από το νομικό καθεστώς της θάλασσας και του αέρα που χωρίζουν τις δύο χώρες. Η άποψη ότι η διατήρηση αυτής της ασάφειας «μέχρι να έρθουν καλύτερες μέρες» υπηρετεί τα εθνικά συμφέροντα έχει διαψευστεί από την πραγματικότητα. Το θερμό επεισόδιο, που για κάποιον περίεργο λόγο έχει αρχίσει να θεωρείται περίπου αναπόφευκτο, πρέπει να αποτραπεί. Ιδού η Ρόδος, ιδού και η Χάγη!