Σε παλιότερη συνέντευξή της στο περιοδικό «Δίφωνο» στη Λίνα Νικολακοπούλου είχε δηλώσει ότι η ιδανική συναυλία για την ίδια θα ήταν με ένα πιάνο κι έναν προβολέα να την χτυπάει από απέναντι. Μινιμαλισμός κόντρα στον «μύθο» της απόλυτης ντίβας που κουβαλάει. Στη χθεσινοβραδινή παράσταση, στην αίθουσα Σταύρος Νιάρχος της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, ο προβολέας χτυπούσε από πάνω της, με τη σκηνοθετική καθοδήγηση του Γιώργου Νανούρη και τη διεύθυνση του Συνόλου Ποικίλης Μουσικής της «Φιλαρμονίας» Ορχήστρας Αθηνών από τον Αλέξιο Πρίφτη. Σκηνοθέτης και ερμηνεύτρια απέδειξαν ότι συνεχίζουν την καλή χημεία που απέκτησαν με τη «Σονάτα του σεληνόφωτος» του Γιάννη Ρίτσου, που ανέβηκε στο Ελληνικό Φεστιβάλ το 2015. Εκείνη κι αν ήταν «ανατροπή»: η Μαρινέλλα ως Γυναίκα με τα Μαύρα άφηνε πίσω της τους κώδικες της πίστας και γινόταν ερμηνεύτρια με την επιμέλεια του Νανούρη, σε μουσική Σταύρου Ξαρχάκου. Χθες ο νεαρός σκηνοθέτης έστησε μια παράσταση καθόλου στατική, με την Μαρινέλλα αεικίνητη πάνω στη σκηνή, από την πρώτη εμφάνιση στο «Τολμώ». Η ορχήστρα έκανε εισαγωγές που θύμιζαν κλασική μουσική, χανόταν πίσω από το παραπέτασμα για να αφήσει την ερμηνεύτρια μόνη «με κιθάρα ή πιάνο», εμφανιζόταν και πάλι ενώ η Μαρινέλλα την ακολουθούσε στη «Λίμνη των κύκνων» με την αντίστοιχη κινησιολογία των χεριών – σήμα κατατεθέν – σαν μπαλαρίνα.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή