Αργά ή γρήγορα;

Παράλληλα με την επιδημία διαμορφώνεται και μια κατάσταση παγκόσμιας υστερίας. Προφανώς ο πανικός δεν είναι ο καλύτερος σύμβουλος. Αλλά ποιος δικαιούται να ψέξει όσες χώρες αποφασίζουν να λάβουν δραστικά περιοριστικά μέτρα, με στόχο να αυξήσουν το δίχτυ ασφαλείας απέναντι στον κορωνοϊό; Με ευκολία μπορεί κανείς να στοχοποιήσει τον Ντόναλντ Τραμπ για την απαγόρευση πτήσεων από την Κίνα. Οπως με την ίδια άνεση μπορεί να κατακρίνει τη Ρωσία του Πούτιν που «μπλόκαρε» την είσοδο στη χώρα σε ταξιδιώτες από την Κίνα. Αλλά το ίδιο έπραξαν η light Αυστραλία και μια σειρά από χώρες που, σε αυτή την περίπτωση, αποφάσισαν να διαχωρίσουν τα ανθρώπινα δικαιώματα από τα ανοικτά σύνορα. Περίπου το ίδιο διαμηνύουν και οι πολυεθνικές εταιρείες που κλείνουν τα καταστήματά τους στην Κίνα για προληπτικούς λόγους. Είναι εξίσου προφανές ότι η απαγόρευση πτήσεων δεν λύνει το πρόβλημα, ούτε εξασφαλίζει τη στεγανοποίηση μιας χώρας. Αλλά αποτελεί ένα μέτρο που περιορίζει τις πιθανότητες. Αργά ή γρήγορα, με το δίλημμα θα βρεθεί αντιμέτωπη και η Ελλάδα…