Τη γνωριμία μου με τον Δημοσθένη Κοκκινίδη την αισθάνομαι πάντοτε ως εύνοια μιας ιδιαίτερης τύχης που με συντροφεύει χωρίς διακοπή απ’ τα σπουδαστικά μου χρόνια. Γιατί ο Κοκκινίδης ήταν πράγματι ένας υπέροχος άνθρωπος, υψηλοτάτου ήθους, πολύτιμης συντροφικότητος και ακραίας τιμιότητος σε όλες τις πτυχές του βίου του. Θαυμαστός ζωγράφος, σπουδαίος δάσκαλος και σπάνιος διανοητής. Στη συνείδησή μου ακόμα ο Κοκκινίδης αναδύεται μέσα απ’ τα παλιά ιερά εικονοστάσια των ανεόρταστων αγωνιστών του δικαίου και της ελευθερίας, σύμμαχος των φτωχών ανθρώπων του μόχθου και των στερήσεων.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή